دو قطبی ازلی و ابدی از نوع صادق

در این آیات نورانی سوره فرقان توصیف جهنم آمده است که آماده شده برای شیطان و هر انس و جنی که او را اطاعت کردند. آتشی که فریاد از سر خشم می‌کشد. «تـنگ» است، برخلاف بهشت که عرضش به وسعت آسمان‌ها و زمین است و دست و پایشان «محکم» غل و زنجیر شده برعکس «ما یشاءون» اهل جنت.

 

آرزوی مرگ می‌کنند، پاسخ این است که بسیار آرزوی مرگ کنید (وقتی در دنیا دنبال زندگی جاودانه بودید).

اما آنچه تلخ‌تر است آیات ۱۷ و ۱۸ سوره مبارکه فرقان است. آنجا که خداوند معبودان را جمع می‌کند و از آنها می‌پرسد یا شما به این‌ها گفتید شما را بپرستند یا خودشان راه گمراهی پیمودند؟ بت‌ها می‌گویند سبحانک! منزهی تو.

 

وای بر انسان. وای بر ما.

 

 

بازی با کلمات عربی

و مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَهً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ أَعْمی‏ ﴿١٢۴﴾ قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنی‏ أَعْمی‏ وَ قَدْ کُنْتُ بَصیراً ﴿١٢۵﴾ قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسی ﴿١٢۶﴾

 

و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی (سخت و) تنگی خواهد داشت و روز قیامت ، او را نابینا محشور می‌کنیم! (۱۲۴) می‌گوید: «پروردگارا! چرا نابینا محشورم کردی؟! من که بینا بودم!» (۱۲۵) می‌فرماید: «آن گونه که آیات من برای تو آمد، و تو آنها را فراموش کردی امروز نیز تو فراموش خواهی شد!» (۱۲۶)

سوره مبارکه طه

 

ضنکا: ضنک: تنگ و تنگ شدن، اسم و مصدر هر دو آمده است . مؤنث و مذکر در آن یکسان است . مانند : مکان ضنک و معیشه ضنک. «ضنک المکان: ضاق» (+)

 

یعنی با یک کلمه چهار نقطه را زده است. راه فرار را بسته.

 

انسان حیوانی با حیا است.

«امام صادق علیه‌السلام حیا را ویژگی برتر و متمایز کننده بین انسان و حیوان دانسته می‌فرماید:

 

ای مفضل نگاه کن به صفتی که خداوند تنها به انسان ارزانی داشته و حیوانات از آن محرومند، صفتی که مقامش والا و غنایش بزرگ است یعنی حیا. اگر حیا نبود، انسانها از مهمانشان درست پذیرایی نمی‌کردند، به وعده‌هایشان وفا نمی‌نمودند، نیازهای دیگران را برآورده نمی‌ساختند و به دنبال کارهای خوب نبودند و از کارهای زشت در هیچ چیز پرهیز نداشتند. به طوری که بسیاری از کارهای واجب نیز در پرتو حیا انجام می‌شود.

 

اگر حیا نبود، جمعی از مردم حق پدر و مادر را نیز ادا نمی‌کردند و صله‌رحم به جا نمی‌آوردند و ادای امانت نمی‌نمودند و از هیچ کار زشتی پرهیز نداشتند. آیا نمی‌بینی خداوند چگونه برای انسان جمیع صفاتی را که در آن صلاح و کمال کار اوست به او ارزانی داشته است؟»

 

 

 

حجت الاسلام و المسلمین عاملی