ما هرچه داریم برای خداست اما او ما را بالا میبرد.
خدا نمیخواهد انسان تنها بماند، لذا همراهی خودش را به انسان هدیه میدهد و میگوید: «هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ»! حالا مگر میشود کسی همیشه با من باشد و با من حرف نزند؟ به اندازه کل قرآن با من حرف زده است.
چرا قرآن انقدر جاذبه دارد؟ چون انسان را از غربت نجات میدهد و به این درک میرساند که کسی به فکرش هست، برهان میآورد وعده میدهد و دور او میگردد تا به او حس امنیت بدهد. میگوید قرآن نازل کردم که تو را یاد کنم! «فیهِ ذِکْرُکُمْ» تو اصلاً «شَیْئاً مَذْکُوراً» نبودی من نه تنها تو را «شَیْئاً مَذْکُوراً» کردم بلکه همه عالم و کائنات را برای تو خلق کردم. آن جاست که انسان آرامش و امیدی پیدا میکند که خالق هستی برای من حساب باز کرده، میگوید قسم به حقی که تو در گردن من داری من تو را دوست دارم. ما هرچه داریم برای خداست اما او ما را بالا میبرد.
حجت الاسلام والمسلمین عاملی
