آسمان پر از شبنم بود
هر چند زمین پر از آه و دم بود
باز هم در خواب شاعر شده بودم شعر میگفتم. همین یک بیت در خاطرم مانده. آنقدر تکرارش کردم تا فراموش نکنم و بنویسم.
